Wiek przedszkolny jest specyficznym okresem w życiu dziecka, mającym istotny wpływ na zmiany zachodzące w jego indywidualnym rozwoju. Czynności zabawowe, które dzieci wykonują, absorbują całkowicie ich uwagę i myślenie, tak dalece, że często nie reagują na polecenia swych rodziców czy opiekunów. Dzieci w tym wieku są żywe, impulsywne zwłaszcza wtedy, gdy są zaangażowane. Cechuje je chęć poznania świata, ciekawość i skłonność do naśladowania, łatwość czerpania wiedzy z otoczenia.
Współczesne czasy niosą ze sobą wiele zagrożeń i niebezpieczeństw. Szczególnie narażone na nie są dzieci w wieku przedszkolnym. Nie potrafią one jeszcze przewidywać skutków podejmowanych działań, z racji niewielkiego doświadczenia życiowego. Podczas zajęć silnie koncentrują się na działaniu „ tu i teraz” oraz słabo kontrolują emocje. Nie potrafią lub bardzo słabo radzą sobie w różnego typu problemach życiowych.
Przedszkole ma duży wpływ na kształtowanie osobowości dziecka, dlatego też należy jak najwcześniej rozpocząć systematyczne działania zmierzające do uświadomienia dzieciom grożących im niebezpieczeństw. Dzieci powinny nauczyć się oceniać okoliczności i rozpoznawać sytuacje niebezpieczne, powinny znać zagrożenia na nie czyhające. Powinny wiedzieć, przede wszystkim, w jaki sposób ich unikać, a gdy zaistnieją, jak sobie poradzić. Profilaktyka skierowana do dzieci w tym wieku powinna łączyć wiedzę i doświadczenie. Rolą nauczyciela jest takie pokierowanie rozwojem dziecka, aby w pełni wykorzystując jego naturalną ciekawość poznawania świata, wyposażyć je w wiedzę dotyczącą ochrony swojego zdrowia i życia. By to osiągnąć, trzeba w sposób systematyczny i zaplanowany organizować zajęcia dotyczące bezpieczeństwa i zdrowia. Celem takich zajęć powinno być wykształcenie u dziecka umiejętności i nawyków unikania zagrożeń, umiejętności przyswojenia sobie określonych normy pozytywnych zachowań.
Statystyki policyjne dowodzą, że dzieci coraz częściej stają się ofiarami wypadków i przestępstw. Zagadnienie szeroko pojętego ich bezpieczeństwa zyskało nowy, jaskrawy wymiar. Skłania to nas nauczycieli – wychowawców do podejmowania działań podnoszących świadomość w zakresie unikania zagrożeń.
Odpowiedni dobór metod uatrakcyjni zajęcia, zmotywuje dzieci do działania, dzięki czemu zdobędą potrzebne wiadomości, umiejętności i nawyki. Pobudzeniu i rozwijaniu zainteresowań sprzyjają metody aktywizujące.
1. Metody czynne
• samodzielnych doświadczeń
• kierowania własną aktywnością
• zadań stawianych do wykonania
• ćwiczeń utrwalających
2. Metody percepcyjne –obejmujące ,obserwację i pokaz zjawisk i czynności na których nauczyciel chce skupić uwagę dzieci, osobisty przykład nauczycie i innych dorosłych jako wzór postępowania.
3. Metody słowne rozwijają procesy poznawcze i poszerzające zasób wiadomości dziecka .Objaśnienia i instrukcje będą towarzyszyć dzieciom przy nabywaniu różnego typu umiejętności i sprawności. Są zwykle stosowane przy stawianiu dzieciom różnych zadań wpływają na postępowanie dzieci, przekazują ustalone zasady , pobudzają procesy poznawcze, działają na wyobraźnię i motywację dzieci.
4. Metody twórczego rozwiązywania problemów
Pozwalają dzieciom łączyć wiedzę z doświadczeniem, dyskutować, wyrażać i uzasadniać własne poglądy oraz w sposób twórczy rozwiązywać problemy.
5. Metody integracyjne to grupa metod zorientowanych na dziecko jako podmiot i indywidualność. Zapewniają dziecku poczucie bezpieczeństwa w grupie, gwarantują poczucie tożsamości z grupą. Uczą twórczego myślenia i współpracy. Wprowadzają dobry nastrój, odprężają i relaksują ułatwiają wspólną pracę i wpływają na jej efekt.