Font Size

SCREEN

Profile

Layout

Menu Style

Cpanel

Kącik Rodzica

kącik RODZICA

 

JAK ZACHĘCIĆ DZIECKO DO SAMODZIELNOŚCI - prezentacja

EMOCJE - prezentacja

 


 

Wiek przedszkolny jest specyficznym okresem w życiu dziecka

               Wiek przedszkolny jest specyficznym okresem w życiu dziecka, mającym istotny wpływ na zmiany zachodzące w jego indywidualnym rozwoju. Czynności zabawowe, które dzieci wykonują, absorbują całkowicie ich uwagę i myślenie, tak dalece, że często nie reagują na polecenia swych rodziców czy opiekunów. Dzieci w tym wieku są żywe, impulsywne zwłaszcza wtedy, gdy są zaangażowane. Cechuje je chęć poznania świata, ciekawość i skłonność do naśladowania, łatwość czerpania wiedzy z otoczenia.

            Współczesne czasy niosą ze sobą wiele zagrożeń i niebezpieczeństw. Szczególnie narażone na nie są dzieci w wieku przedszkolnym. Nie potrafią one jeszcze przewidywać skutków podejmowanych działań, z racji niewielkiego doświadczenia życiowego. Podczas zajęć silnie koncentrują się na działaniu „ tu i teraz” oraz słabo kontrolują emocje. Nie potrafią lub bardzo słabo radzą sobie w różnego typu problemach życiowych.

             Przedszkole ma duży wpływ na kształtowanie osobowości dziecka, dlatego też należy jak najwcześniej rozpocząć systematyczne działania zmierzające do uświadomienia dzieciom grożących im niebezpieczeństw. Dzieci powinny nauczyć się oceniać okoliczności i rozpoznawać sytuacje niebezpieczne, powinny znać zagrożenia na nie czyhające. Powinny wiedzieć, przede wszystkim, w jaki sposób ich unikać, a gdy zaistnieją, jak sobie poradzić. Profilaktyka skierowana do dzieci w tym wieku powinna łączyć wiedzę i doświadczenie. Rolą nauczyciela jest takie pokierowanie rozwojem dziecka, aby w pełni wykorzystując jego naturalną ciekawość poznawania świata, wyposażyć je w wiedzę dotyczącą ochrony swojego zdrowia i życia. By to osiągnąć, trzeba w sposób systematyczny i zaplanowany organizować zajęcia dotyczące bezpieczeństwa i zdrowia. Celem takich zajęć powinno być wykształcenie u dziecka umiejętności i nawyków unikania zagrożeń, umiejętności przyswojenia sobie określonych normy pozytywnych zachowań.

           Statystyki policyjne dowodzą, że dzieci coraz częściej stają się ofiarami wypadków i przestępstw. Zagadnienie szeroko pojętego ich bezpieczeństwa zyskało nowy, jaskrawy wymiar. Skłania to nas nauczycieli – wychowawców do podejmowania działań podnoszących świadomość w zakresie unikania zagrożeń.

Odpowiedni dobór metod uatrakcyjni zajęcia, zmotywuje dzieci do działania, dzięki czemu zdobędą potrzebne wiadomości, umiejętności i nawyki. Pobudzeniu i rozwijaniu zainteresowań sprzyjają metody aktywizujące.


1. Metody czynne
• samodzielnych doświadczeń
• kierowania własną aktywnością
• zadań stawianych do wykonania
• ćwiczeń utrwalających

2. Metody percepcyjne –obejmujące ,obserwację i pokaz zjawisk i czynności na których nauczyciel chce skupić uwagę dzieci, osobisty przykład nauczycie i innych dorosłych jako wzór postępowania.


3. Metody słowne rozwijają procesy poznawcze i poszerzające zasób wiadomości dziecka .Objaśnienia i instrukcje będą towarzyszyć dzieciom przy nabywaniu różnego typu umiejętności i sprawności. Są zwykle stosowane przy stawianiu dzieciom różnych zadań wpływają na postępowanie dzieci, przekazują ustalone zasady , pobudzają procesy poznawcze, działają na wyobraźnię i motywację dzieci.


4. Metody twórczego rozwiązywania problemów

Pozwalają dzieciom łączyć wiedzę z doświadczeniem, dyskutować, wyrażać i uzasadniać własne poglądy oraz w sposób twórczy rozwiązywać problemy.


5. Metody integracyjne to grupa metod zorientowanych na dziecko jako podmiot i indywidualność. Zapewniają dziecku poczucie bezpieczeństwa w grupie, gwarantują poczucie tożsamości z grupą. Uczą twórczego myślenia i współpracy. Wprowadzają dobry nastrój, odprężają i relaksują ułatwiają wspólną pracę i wpływają na jej efekt.

Aktywne metody w pracy z dzieckiem przedszkolnym

Aktywne metody w pracy z dzieckiem przedszkolnym.

Wiek przedszkolny jest bardzo ważnym okresem w życiu każdego dziecka. Jest to czas budowania własnego „Ja”, czas tworzenia kontaktów z rówieśnikami i dorosłymi, czas budzenia się uczuć do innych ludzi. Dlatego dziecko w wieku przedszkolnym wymaga szczególnej troski. Konieczne jest więc dbanie o jego rozwój aby w ten sposób budować podstawy do późniejszej nauki szkolnej.

Współczesna edukacja przedszkolna kładzie nacisk na nowy styl pracy z dzieckiem. Nauczyciel staje się dla dziecka jako partnerem, który pomaga mu ,wskazuje kierunki, stymuluje tak aby rozwój przebiegał prawidłowo.  Działania edukacyjne nauczyciela powinny być skierowane na stosowanie różnorodnych metod w pracy dydaktyczno – wychowawczej. Skierowane są one na dziecko, jego wychowanie, oraz prawidłowy i wszechstronny rozwój.

Stosowane w przedszkolu metody prowadzenia zajęć odnoszą się do sposobów pracy nauczyciela z dziećmi i służą realizacji wyznaczonych celów zajęć. Są one odmienne od metod szkolnych. Aby przyniosły oczekiwane efekty powinny ze sobą współgrać, przenikać się wzajemnie. Ich atrakcyjność pozwoli na wszechstronny rozwój naszych podopiecznych.

 

Twórcze metody aktywności ruchowej i tańca

Metoda ruchu rozwijającego W. Sherborne.

Autorka, prezentuje ruch rozwijający jako metodę, szczególnie przydatną w pracy z dziećmi nadpobudliwymi, agresywnymi, lękliwymi. Ideą metody jest posługiwanie się ruchem rozwijającym świadomość własnego ciała, świadomość przestrzeni i działania w niej, a także umiejętność i potrzebę dzielenia jej z innymi ludźmi, prowadzącą do nawiązywania z nimi bliskiego kontaktu. Warunkiem prowadzenia terapii jest zabawowa, radosna atmosfera, możliwość osiągania sukcesu w każdym ćwiczeniu i wspólna satysfakcja z pokonywania trudności.

Metoda gimnastyki twórczej (ekspresyjnej) R. Labana

 Nazywana jest także metodą improwizacji ruchowej. Ważną rolę odgrywać tu będzie inwencja twórcza ćwiczących, ich pomysłowość, fantazja doświadczenie ruchowe. Nauczyciel staje się współuczestnikiem i współpartnerem zabaw. Metoda ruchowa ekspresji twórczej daje możliwość rozwijania się w zakresie między innymi: wyczucia własnego ciała, wyczucia przestrzeni, wyczucia ciężaru ciała (siły), doskonaleniu płynności ruchu, w zakresie kształtowania umiejętności współdziałania z partnerem lub grupą.

Gimnastyka rytmiczna A.i M. Kniessów

Główny tok zajęć polega na naśladownictwie ruchu prowadzącego, który nie tylko demonstruje ruch, ale jest również współćwiczącym, jest często osobą wiodącą, ale w miarę zaawansowania ruchowego grupy, pozostawia jej wiele swobody. Metoda Kniessów ma tę zaletę, iż stosuje się w niej nietypowe przybory, stosowane również jako instrumenty perkusyjne (bijak obustronny, łuski orzecha kokosowego, dzwoneczki, itp.)

Techniki parateatralne

Drama
W grupie pracującej metodą dramy dzieci uczą się współpracy, bycia ze sobą wzajemnej akceptacji, znika wstydliwość, a w jej miejsce pojawia się otwartość, szczerość, pewność siebie, umiejętność dzielenia się i pomaga sobie. Drama polega na zaangażowania się w fikcyjną sytuację, "wczucie się" w postać, rzecz, bycie nią i działanie jako ona. Nie chodzi tu o wyreżyserowane popisy aktorskie. W dramie każdy odnosi sukces, nie ma tu, bowiem nieważnych ról, nie jest to teatr, więc nie ma tu ról źle zagranych.

Pantomima
Połączenie ruchu, gestu, mimiki - właściwie każdą sytuację można wyrazić ruchem, dlatego pantomima jest bardzo przydatną metodą już w pracy z dziećmi młodszymi. Pozwala na ujawnianie swoich uczuć, emocji, stwarza sytuacje, w których wyobraźnia uaktywnia się jednocześnie u osoby prezentującej pantomimę w różnych sytuacjach, jak u odbiorcy.

Teatrzyk kukiełkowy, pa cynkowy

To taki teatrzyk, w którym dzieci samodzielnie wykonuj ą kukiełki, pacynki stosowane potem do różnych sytuacji. Stają się wtedy reżyserami, scenografami, scenarzystami. Często sytuacje teatralne dają nam okazję do rozmów o uczuciach, emocjach, motywach działania, wyzwalają u dzieci aktywność twórczą, przełamuj ą barierę lęku, nieśmiałości.

Metoda twórczego myślenia J. Osborne - Burza mózgów

 Wszyscy uczestnicy mają prawo zgłaszać swoje pomysły, pomysły te nie podlegają ocenie. Po zakończeniu zgłoszeń można przystąpić do oceny pomysłów pod kątem przydatności w pracy. Polecamy tę metodę codziennej pracy z dziećmi, która bardzo wpływa na integrację grupy.

Metoda Dobrego Startu opracowana przez M.Bogdanowicz 

Istotną rolę w Metodzie Dobrego Startu pełnią trzy elementy:
- wzrokowy (znak graficzny)
- słuchowy (piosenka)
- i motoryczny (odtwarzanie znaków graficznych zgodnie z rytmem piosenki). 
Ćwiczenia zawarte w metodzie usprawniają jednocześnie analizatory: 
- wzrokowy
- słuchowy 
- kinestetyczno - ruchowy. 
Kształtują lateralizację i orientację w schemacie własnego ciała, oddziaływują na procesy emocjonalne i zachowania społeczne oraz twórczą aktywność. 
Dzieci mogą tworzyć własne wzory do piosenek oraz teksty i muzykę.

Metoda aktywnego słuchania muzyki wg. Batii Strauss

Słuchanie muzyki metodą Batii Strauss integruje różne formy aktywności: słuchanie, granie, tańczenie i śpiewanie z elementami pantomimy, dramy i różnych form plastycznych. Pozwala w sposób niewerbalny odkryć różne aspekty dzieła muzycznego: jego formę, tempo i rytm oraz dynamikę.

Poza walorami edukacji twórczej ma ona wielkie znaczenie w naturalnym kształceniu zrozumienia zasad współdziałania dla osiągnięcia wspólnego celu, przestrzegania ustalonych reguł, ról i koncentracji.

Gry i zabawy muzyczne z wykorzystaniem metody Carla Orfa

Głównym elementem tej metody jest śpiew i gra na prostych instrumentach perkusyjnych. Duży nacisk kładzie się na improwizację i rozwijanie ekspresji, najważniejszym elementem w muzykowaniu jest rytm. Metoda ta w swoich założeniach wychowuje dla muzyki.

Poprzez zabawę, ruch, słuchanie, instrumenty pozwala dzieciom przejść łagodnie przez muzykę elementarną, w której sam fakt tworzenia jest najważniejszy.

Metoda Orfa odwołuje się do naturalnych rodzajów aktywności dziecka, takich jak mowa, ciało, taniec, z użyciem instrumentu perkusyjnego.

 

AKTYWNOŚĆ RUCHOWA A ZDROWIE DZIECKA

AKTYWNOŚĆ RUCHOWA A ZDROWIE DZIECKA

 

„Zdrowie to nie dar niebios dany raz na zawsze.

Nad zdrowiem trzeba pracować i praca ta ma

charakter pedagogiczny.”

                                                              M. Demel

 

 

                Aktywność ruchowa jest jedną z najważniejszych potrzeb rozwojowych dziecka. Z natury pragnie ono ruchu i lubi zajęcia tego typu. Ruch uważany jest za podstawowy stymulator rozwoju psychosomatycznego i główny czynnik fizycznego oddziaływania. Aktywność ruchowa zapewnia dziecku prawidłowy rozwój fizyczny, umysłowy, motoryczny i społeczny.

Wiek przedszkolny jest specyficznym okresem w życiu dziecka, odgrywającym bardzo istotną rolę w jego indywidualnym rozwoju. Wykształcenie u dziecka w wieku przedszkolnym nawyku codziennej aktywności ruchowej przyczyni się w dalszym jego życiu do aktywnego spędzania, każdego wolnego czasu w trosce o zdrowie oraz potrzebę odpoczynku czy odprężenia po pracy.

Edukację zdrowotną dziecka należy więc rozpocząć jak najwcześniej. Aktywność ruchowa ma bowiem korzystny wpływ na szereg właściwości: fizjologicznych, odpornościowych, adaptacyjnych oraz metabolicznych organizmu.

W sferze społecznej i psychicznej wpływa na równowagę emocjonalną, odporność na sytuacje stresowe, kształtuje poczucie odpowiedzialności, zdyscyplinowania, wytrwałość w dążeniu do postawionego celu, wiary w swoje możliwości oraz sprzyja wyrabianiu norm społecznościowych. Należy jednak pamiętać, że ruch ma być przyjemnością dla dziecka a nie utrapieniem. Chodzi przede wszystkim o zachowanie właściwych proporcji pomiędzy wysiłkiem i odpoczynkiem a obowiązkiem i pracą.

Dziecku, któremu nie zapewnia się regularnej ilości ruchu będzie miało problemy z kondycją , wadami postawy a także otyłością. Aktywne dziecko lepiej śpi, chętniej je, szybciej nawiązuje kontakty koleżeńskie i lepiej się uczy.

                W obecnym czasie poziom aktywności ruchowej w wieku przedszkolnym intensywnie się zmniejsza.

Dziecko wolny czas zamiast aktywnie spędza biernie przed telewizorem bądź komputerem.

Jeżeli chcemy by nasze dziecko kochało ruch, to pokażmy mu, że ta forma spędzania wolnego czasu jest dla nas wielką przyjemnością i „ skarbnicą” zdrowia.

Mając na uwadze wszechstronny rozwój fizyczny i psychiczny dziecka nauczyciel musi zadbać o odpowiedni dobór form aktywności ruchowej dostosowanej do możliwości dziecka.

                Edukacja zdrowotna uwzględniająca rozwój ruchowy zajmuje w przedszkolu szczególne miejsce. Podczas prowadzonych zajęć występuje wiele okazji i sytuacji, w których możliwe jest kształtowanie czynnych postaw dziecka wobec własnego zdrowia.

Zajęcia tego typu służą jak najlepszemu przystosowaniu się dziecka do życia: odpornego, radosnego a nade wszystko zdrowego.

                Formami zorganizowanej aktywności ruchowej w przedszkolu są:

  • zabawy i gry ruchowe
  • ćwiczenia poranne
  • ćwiczenia gimnastyczne
  • spacery i wycieczki

Wszystkie te formy podnoszą sprawność i wydolność organizmu, uczą współzawodnictwa indywidualnego i zespołowego, rozbudzają motywację wewnętrzną, zabezpieczają przed powstawaniem zniekształceń postawy lub są środkiem korekcyjno - terapeutycznym.

Uczą zaradności, odwagi, wytrwałości, wiary we własne siły, sprawdzanie swoich zdolności na tle grupy, uwrażliwiają na piękno otaczającej go przyrody. Dotleniają, hartują i uodparniają organizm.

                Oprócz zorganizowanych form ruchu dziecko ma także własne dowolne zabawy ruchowe, w których realizuje swoje pomysły poparte doświadczeniami. Zabawy te dają mu swobodę działania oraz spontaniczność.

Wszyscy pragniemy, by nasze dziecko było sprawne fizycznie, zdrowe i szczęśliwe.

Nie zapomnijmy jednak o tym, że:

                    nikt nie lubi przymusu i robienia czegoś, co nie sprawia mu przyjemności

                    szukajmy zajęć, do których dziecko ma predyspozycje

                     uczmy zdrowego współzawodnictwa

                    nie wyręczajmy w tym, co może zrobić samo

                    zadbajmy, by dziecko miało możliwość odpoczynku potrzebnego do regeneracji sił po wzmożonym ruchu

                    zadbajmy o zdrowy posiłek, by mógł uzupełnić straconą energię

                    dbajmy o zdrowie dziecka, odwiedzajmy lekarza bowiem zdrowie jest najcenniejsze!