Aktywne metody w pracy z dzieckiem przedszkolnym.
Wiek przedszkolny jest bardzo ważnym okresem w życiu każdego dziecka. Jest to czas budowania własnego „Ja”, czas tworzenia kontaktów z rówieśnikami i dorosłymi, czas budzenia się uczuć do innych ludzi. Dlatego dziecko w wieku przedszkolnym wymaga szczególnej troski. Konieczne jest więc dbanie o jego rozwój aby w ten sposób budować podstawy do późniejszej nauki szkolnej.
Współczesna edukacja przedszkolna kładzie nacisk na nowy styl pracy z dzieckiem. Nauczyciel staje się dla dziecka jako partnerem, który pomaga mu ,wskazuje kierunki, stymuluje tak aby rozwój przebiegał prawidłowo. Działania edukacyjne nauczyciela powinny być skierowane na stosowanie różnorodnych metod w pracy dydaktyczno – wychowawczej. Skierowane są one na dziecko, jego wychowanie, oraz prawidłowy i wszechstronny rozwój.
Stosowane w przedszkolu metody prowadzenia zajęć odnoszą się do sposobów pracy nauczyciela z dziećmi i służą realizacji wyznaczonych celów zajęć. Są one odmienne od metod szkolnych. Aby przyniosły oczekiwane efekty powinny ze sobą współgrać, przenikać się wzajemnie. Ich atrakcyjność pozwoli na wszechstronny rozwój naszych podopiecznych.
Twórcze metody aktywności ruchowej i tańca
Metoda ruchu rozwijającego W. Sherborne.
Autorka, prezentuje ruch rozwijający jako metodę, szczególnie przydatną w pracy z dziećmi nadpobudliwymi, agresywnymi, lękliwymi. Ideą metody jest posługiwanie się ruchem rozwijającym świadomość własnego ciała, świadomość przestrzeni i działania w niej, a także umiejętność i potrzebę dzielenia jej z innymi ludźmi, prowadzącą do nawiązywania z nimi bliskiego kontaktu. Warunkiem prowadzenia terapii jest zabawowa, radosna atmosfera, możliwość osiągania sukcesu w każdym ćwiczeniu i wspólna satysfakcja z pokonywania trudności.
Metoda gimnastyki twórczej (ekspresyjnej) R. Labana
Nazywana jest także metodą improwizacji ruchowej. Ważną rolę odgrywać tu będzie inwencja twórcza ćwiczących, ich pomysłowość, fantazja doświadczenie ruchowe. Nauczyciel staje się współuczestnikiem i współpartnerem zabaw. Metoda ruchowa ekspresji twórczej daje możliwość rozwijania się w zakresie między innymi: wyczucia własnego ciała, wyczucia przestrzeni, wyczucia ciężaru ciała (siły), doskonaleniu płynności ruchu, w zakresie kształtowania umiejętności współdziałania z partnerem lub grupą.
Gimnastyka rytmiczna A.i M. Kniessów
Główny tok zajęć polega na naśladownictwie ruchu prowadzącego, który nie tylko demonstruje ruch, ale jest również współćwiczącym, jest często osobą wiodącą, ale w miarę zaawansowania ruchowego grupy, pozostawia jej wiele swobody. Metoda Kniessów ma tę zaletę, iż stosuje się w niej nietypowe przybory, stosowane również jako instrumenty perkusyjne (bijak obustronny, łuski orzecha kokosowego, dzwoneczki, itp.)
Techniki parateatralne
Drama
W grupie pracującej metodą dramy dzieci uczą się współpracy, bycia ze sobą wzajemnej akceptacji, znika wstydliwość, a w jej miejsce pojawia się otwartość, szczerość, pewność siebie, umiejętność dzielenia się i pomaga sobie. Drama polega na zaangażowania się w fikcyjną sytuację, "wczucie się" w postać, rzecz, bycie nią i działanie jako ona. Nie chodzi tu o wyreżyserowane popisy aktorskie. W dramie każdy odnosi sukces, nie ma tu, bowiem nieważnych ról, nie jest to teatr, więc nie ma tu ról źle zagranych.
Pantomima
Połączenie ruchu, gestu, mimiki - właściwie każdą sytuację można wyrazić ruchem, dlatego pantomima jest bardzo przydatną metodą już w pracy z dziećmi młodszymi. Pozwala na ujawnianie swoich uczuć, emocji, stwarza sytuacje, w których wyobraźnia uaktywnia się jednocześnie u osoby prezentującej pantomimę w różnych sytuacjach, jak u odbiorcy.
Teatrzyk kukiełkowy, pa cynkowy
To taki teatrzyk, w którym dzieci samodzielnie wykonuj ą kukiełki, pacynki stosowane potem do różnych sytuacji. Stają się wtedy reżyserami, scenografami, scenarzystami. Często sytuacje teatralne dają nam okazję do rozmów o uczuciach, emocjach, motywach działania, wyzwalają u dzieci aktywność twórczą, przełamuj ą barierę lęku, nieśmiałości.
Metoda twórczego myślenia J. Osborne - Burza mózgów
Wszyscy uczestnicy mają prawo zgłaszać swoje pomysły, pomysły te nie podlegają ocenie. Po zakończeniu zgłoszeń można przystąpić do oceny pomysłów pod kątem przydatności w pracy. Polecamy tę metodę codziennej pracy z dziećmi, która bardzo wpływa na integrację grupy.
Metoda Dobrego Startu opracowana przez M.Bogdanowicz
Istotną rolę w Metodzie Dobrego Startu pełnią trzy elementy:
- wzrokowy (znak graficzny)
- słuchowy (piosenka)
- i motoryczny (odtwarzanie znaków graficznych zgodnie z rytmem piosenki).
Ćwiczenia zawarte w metodzie usprawniają jednocześnie analizatory:
- wzrokowy
- słuchowy
- kinestetyczno - ruchowy.
Kształtują lateralizację i orientację w schemacie własnego ciała, oddziaływują na procesy emocjonalne i zachowania społeczne oraz twórczą aktywność.
Dzieci mogą tworzyć własne wzory do piosenek oraz teksty i muzykę.
Metoda aktywnego słuchania muzyki wg. Batii Strauss
Słuchanie muzyki metodą Batii Strauss integruje różne formy aktywności: słuchanie, granie, tańczenie i śpiewanie z elementami pantomimy, dramy i różnych form plastycznych. Pozwala w sposób niewerbalny odkryć różne aspekty dzieła muzycznego: jego formę, tempo i rytm oraz dynamikę.
Poza walorami edukacji twórczej ma ona wielkie znaczenie w naturalnym kształceniu zrozumienia zasad współdziałania dla osiągnięcia wspólnego celu, przestrzegania ustalonych reguł, ról i koncentracji.
Gry i zabawy muzyczne z wykorzystaniem metody Carla Orfa
Głównym elementem tej metody jest śpiew i gra na prostych instrumentach perkusyjnych. Duży nacisk kładzie się na improwizację i rozwijanie ekspresji, najważniejszym elementem w muzykowaniu jest rytm. Metoda ta w swoich założeniach wychowuje dla muzyki.
Poprzez zabawę, ruch, słuchanie, instrumenty pozwala dzieciom przejść łagodnie przez muzykę elementarną, w której sam fakt tworzenia jest najważniejszy.
Metoda Orfa odwołuje się do naturalnych rodzajów aktywności dziecka, takich jak mowa, ciało, taniec, z użyciem instrumentu perkusyjnego.